„Zremasterowana reedycja albumu kultowej polskiej grupy II połowy lat 70. Ergo Band.

„Ergo Band - Grażyna Łobaszewska"" to płyta która w 1978 roku wdarła się jak burza w idiom polskiego funku. Muzyka po 40 latach nadal zaskakuje świeżością, dynamiką, tak od strony kompozytorskiej jak i wykonawczej. Doskonałe, dojrzałe aranżacje (Namysłowski, Bruszewska) w wykonaniu Ergo Band oraz ich ówczesnej solistki - Grażyny Łobaszewskiej - stały się brzmieniowym precedensem na polskiej scenie, nasuwając bezpośrednie skojarzenia z tym, co z trudem przedzierało się wówczas zza oceanu.

Grupa Ergo Band powstała w 1974 roku z inicjatywy Kazimierza Plewińskiego, (późniejszego lidera grupy) przy Estradzie Poznańskiej. Rok później Ergo Band rozszerzyło skład o sekcję dętą. Wkrótce pojawiła się także utalentowana wokalistka Grażyna Łobaszewska. Grupa dysponowała niespotykanym w tych czasach w Polsce instrumentarium tj. hammond B3, clavinet, conga, vibrafon i najlepiej odnajdywała się w stylistyce: funk-r&b-soul. 

Ergo Band wyróżniało się rozpoznawalnym, nowatorskim brzmieniem, nawiązującym do najlepszych amerykańskich wzorów, zyskując tym uznanie krytyków oraz słuchaczy na koncertach w kraju i za granicą, m.in. na Węgrzech, Niemczech i ZSRR. Ergo Band nagrywając w większości swoje kompozycje, łączyło progresywną „amerykańską” muzykę funky z polskimi tekstami, często autorstwa znakomitej Grażyny Łobaszewskiej. Poza legendarnym już przebojem „Gdybyś”, uwagę zwracają zwłaszcza piosenki „Dzień jak blues” oraz „Szedł sobie Johnny dróżką” Zbigniewa Namysłowskiego i Marii Czubaszek w aranżacji Kazimierza Plewińskiego.

Płyta jest zbiorem utworów nagranych w studiach różnych rozgłośni radiowych w Polsce, które w latach 70-tych dysponowały analogowym czterośladem, co było znacznym utrudnieniem przy nagrywaniu tak rozbudowanego brzmienia i instrumentarium. Mimo tych mankamentów muzyka Ergo Band brzmi dzisiaj świeżo i nowatorsko, stając się też niewątpliwie inspiracją dla wielu późniejszych formacji lat 80-tych. Warto nadmienić, że materiał został na nowo zremasterowany w listopadzie 2018 roku pod okiem samego Kazimierza Plewińskiego przez reżysera dźwięku” Kamila Karolaka.