Sandwell District najpierw zmieniło kluby, potem rozpadło się w atmosferze skandalu, Dave Sumner został rezydentem Berghain, trochę pozamulał... ale teraz wraca do dobrej dronującej techno-formy

Współczesny, wystudiowany perkusyjno-gitarowy chrupiący disco-funk z Neapolu. Kosmiczne syntezatory, diva-wokale i miłosny bas. Mocno w stylu DJa Harvey'a!

Ciekawie zmiksowane perkusyjne minimale z głośnym bassline'em, clapami i atmosferą zawieszania w oczekiwaniu na didżejskie HOP. Od Szwajcara z Robsoul Recordings

Najczystsze, szybkie połamane brzmienia z Detroit z samplami prądu, głośnymi clapami, masującym basem i techno-funkiem na pęczki. Dla b-boys i flygirls. Wznowienia numerów z końca lat 90.

Wyśmienite duby producentki z Tunezji. Perkusyjne, delikatnie futurystyczne, ale oszczędne, bez nawału dźwięków, za to z berberskimi wpływami i dbałością o detale

Efekciarskie elektroniczne boogie z 1982, które trzęsło Paradise Garage, przypominając o aporii miłości i rozlewając dookoła nieprzyzwoite ilości funku! Produkcja duetu Martinelli & Todd. Dub mix!

Okolice początków festiwalu w Montreux. Zwiewne, uduchowione granie z trębaczem Quincy'ego Jonesa. Do tego rhodes, Fender, saksofon tenorowy... Gilles Peterson poleca

Wznowienie private pressa z 1974. Frywolny, rozluźniony szwajcarski jazz z fajnymi solówkami na pianinie i flecie! Zawiera wersje standardów Hubbarda, Kirka i Jarretta

Progresywno-acidowy edit przeboju Vanessy Paradis. Całkiem porządna, choć sweetaśna, francuskojęzyczna didżejska broń. Proszę się nie traktować tak poważnie! Płyta była całowana

Rytmy ludów morza, ale jednak jakby brytyjskie. Zaawansowany futurystyczny bitmejking z perkusyjno-tribalową wkrętką. Tańce połamańce, czyli z mocną stopą, ale jednocześnie całkiem ciekłe