Limited 200 copies edition on 180 g double black vinyl.

Historia powstania albumu „Songs of Planets and Moons” zaczyna się w momencie, kiedy po raz pierwszy usłyszałem, brzmienia zarejestrowane przez sondy Cassini oraz Voyager 1 & 2, będące wynikiem badania dalekiego kosmosu. Te bezzałogowe statki kosmiczne rejestrują wszystkie napotkane na swojej drodze informację, w tym drgania elektromagnetyczne planet, które są następnie przetwarzane na dźwięki słyszalne dla ludzkiego ucha. Dźwięki te zafascynowały mnie do tego stopnia, że wybrałem dziewiętnaście z nich by stworzyć muzykę w oparciu o ich brzmienia, przetwarzając je elektronicznie oraz dodając od siebie swego rodzaju muzyczne komentarze oraz struktury. Całość tworzy swoistą sonorystyczną wyprawą w odległe zakątki wszechświata, momentami daleko poza układ słoneczny.

Rozpoczyna ją Gliese 581 c planeta pozasłoneczna typu super-ziemia orbitująca wokół czerwonego karła Gliese 581, znajduje się w gwiazdozbiorze Wagi około dwadzieścia lat świetlnych od Ziemi – co astronomicznie jest odległością bardzo małą. Gliese 581 zajmuje 89 miejsce na liście najbliższych układów gwiezdnych względem Ziemi. Kolejny obiektem niebieskim jest pozasłoneczna planeta typu super-ziemia GJ 1214 b, krążąca wokół gwiazdy GJ 1214 znajdującej się w gwiazdozbiorze Wężownika w odległości 13 parseków czyli 42.40032910028 lat świetlnych od Ziemi, ma ona średnicę ok. 2,7 raza większą niż Ziemia. W znacznej części składa się z wody oraz prawdopodobnie wodoru. GJ 1214 b jest uważana za najlepszą kandydatkę na planetę oceaniczną. Kepler 22b to również planeta pozasłoneczna znajdująca się w ekosferze gwiazdy podobnej do Słońca. Planeta ma średnicę 2,4 razy większą od Ziemi i znajduje się około 600 lat świetlnych od Układu Słonecznego w gwiazdozbiorze Łabędzia. Jej masa, ani gęstość nie są znane, nie jest zatem wiadome, czy przypomina ona budową skalistą Ziemię, wiemy że obiega gwiazdę Kepler-22 w czasie 290 dni. Proxima Centauri b (Proxima b) to planeta pozasłoneczna typu ziemskiego okrążająca gwiazdę Proxima Centauri. Jej gwiazda jest składnikiem układu potrójnego Alfa Centauri, położoną najbliżej Słońca, Proxima b jest najbliższą znaną planetą pozasłoneczną.

Eris jest obiektem transneptunowym, czyli planetoidą obiegającą Słońce po orbitach, znajdujących się poza trajektorią Neptuna. Jego masę wkrótce po odkryciu oszacowano jako większą niż masa Plutona i z tego powodu w mediach nazywany był dziesiątą planetą, podobnie jak Pluton i Ceres, zaliczana do planet karłowatych. Gazowy olbrzym Jupiter, to największa planeta Układu Słonecznego, piąta w kolejności od Słońca, masa Jowisza jest nieco mniejsza niż jedna tysięczna masy Słońca, a zarazem dwa i pół razy większa niż łączna masa pozostałych planet w Układzie Słonecznym. Wraz z Saturnem, Uranem i Neptunem tworzą grupę gazowych olbrzymów, nazywaną czasem również planetami jowiszowymi. Towarzyszą mu cztery z dziewięćdziesięciu pięciu księżyców, Amaltea czyli Jupiter V, największy z wewnętrznych księżyców Jowisza o nieregularnym kształcie, którego powierzchnia pokryta jest licznymi kraterami uderzeniowymi. Średnia gęstość Amaltei jest stosunkowo niska i wynosi 0,86 g/cm3. Sugeruje to, że jest zbudowana w znacznym stopniu z lodu wodnego, zaś jej wnętrze ma porowatą strukturę. Następny, ósmy pod względem wielkości księżyc Jowisza to Elara, o nieregularnych kształtach, będącym trzynastym naturalnym satelitą pod względem odległości od Jowisza. Obiekt ma średnicę ok. 86 kilometrów i okrąża planetę w ciągu 259 dni. Carme czyli Jupiter XI to najprawdopodobniej przechwycona planetoida, która uległa kolizji i rozpadła się na kilkanaście części, które są dziś księżycami zaliczanymi do grupy Carme, charakteryzującymi się zbliżonymi orbitami i czerwonawą barwą. Carme jest największym obiektem tej grupy, a jej masa stanowi aż 99% masy całej grupy. Jowiszową suitę zamyka Io czyli Jupiter I, trzeci co do wielkości księżyc Jowisza, z grupy księżyców galileuszowych, czwarty pod względem wielkości w Układzie Słonecznym. Charakteryzuje się niezwykle silną aktywnością wulkaniczną jest to wynik silnych deformacji pływowych.

Z kolei Wenus – druga pod względem odległości od Słońca planeta Układu Słonecznego, jest trzecim pod względem jasności, po Słońcu i Księżycu ciałem niebieskim widocznym na niebie. Klasyfikowana jako planeta skalista (inaczej: typu ziemskiego) jest czasami nazywana „planetą bliźniaczą” albo „siostrą Ziemi” – ze względu na podobną wielkość, masę i skład chemiczny. Bianka inaczej Uran VIII to mały wewnętrzny księżyc Urana. Został odkryty 23 stycznia 1986 roku na zdjęciach przesłanych przez sondę Voyager 2. Nie wiadomo o nim praktycznie nic, oprócz parametrów orbity i rozmiaru. Titan zwany też Saturnem VI to największy księżyc Saturna, jedyny w Układzie Słonecznym otoczony gęstą atmosferą, w której zachodzą skomplikowane zjawiska pogodowe. Jest to również jedyne ciało poza Ziemią, na którym odkryto powierzchniowe zbiorniki cieczy – jeziora ciekłego metanu. Pluton to planeta karłowata – plutoid, najjaśniejszy obiekt Pasa Kuipera, należy do szerszej grupy obiektów transneptunowych, płaszczyzna po której się porusza, jest mocno nachylona do płaszczyzny ekliptyki, z silnie ekscentryczną orbitą, która częściowo przebiega bliżej Słońca niż orbita Neptuna. Plutona obiega co najmniej pięć księżyców, z których jeden, Charon ma tylko o połowę mniejszą średnicę od niego. Charon zwany też Pluton I to największy naturalny satelita Plutona, ze względu na małe rozmiary i dużą odległość od Słońca niewiele wiadomo na temat budowy i składu chemicznego Charona. Przypuszcza się, że jest on pokryty warstwą lodu wodnego o temperaturze ok. -220 °C.

Oberon czyli Uran IV, to drugi co do wielkości, najbardziej zewnętrzny satelita spośród pięciu głównych księżyców Urana. Oberon jest księżycem lodowym, składa się w około 50% z lodu, w 30% z krzemianów oraz w 20% ze składników węglowo-azotowych wiązanych metanem. Na jego powierzchni znajdują się liczne kratery, które pokryte są nieznanym ciemnym materiałem. Z kolei Deimos to mniejszy i dalszy z dwóch księżyców Marsa. Deimos jest prawdopodobnie dawną planetoidą, która w stronę Marsa została skierowana przez pole grawitacyjne Jowisza. Deimos składa się ze skał bogatych w węgiel i lodu. Jego powierzchnia jest pokryta kraterami, ale jednocześnie jest gładka z powodu wypełnienia kraterów grubą warstwą regolitu. Karłowata planeta Haumea z Pasa Kuipera, czyli obszaru Układu Słonecznego rozciągającego się za orbitą Neptuna, należy do grupy plutoidów, posiada niedawno odkryty pierścień i 75% jej powierzchni jest pokryte lodem. Obiega Słońce po orbicie o mimośrodzie w czasie ok. 281 lat. Matuzalem (PSR B1620-26 b) to planeta pozasłoneczna położona około 12 400 lat świetlnych od Ziemi w gwiazdozbiorze Skorpiona. Planeta okrąża układ podwójny PSR B1620-26, w którym jednym składnikiem jest pulsar, a drugim biały karzeł. Planeta ta jest najstarszą znaną planetą, przypuszcza się, że liczy 12,7 miliarda lat – 93,1% wieku Wszechświata, który liczy 13,75 miliarda lat. Wyprawę kończy Ziemia trzecia, licząc od Słońca, oraz piąta pod względem wielkości planeta Układu Słonecznego, pod względem średnicy, masy i gęstości jest to największa planeta skalista Układu Słonecznego, uformowała się około 4,54 miliarda lat temu.

Udanej podróży

Bartłomiej Oleś